Plastische Chirurgie is een brede chirurgische specialiteit die een minimum verblijf van 5 jaar na het voltooien van de medische school vereist. Het woord Plastic in plastische chirurgie komt van het woord plastikos dat Grieks is voor” schimmelen ” en het kreeg deze naam omdat in het algemeen plastische chirurgie gaat manipuleren en bewegen weefsel rond om een specifiek doel aan te passen. In grote lijnen, plastische chirurgie kan worden onderverdeeld in reconstructieve en cosmetische chirurgie, en elk van deze kan verder worden onderverdeeld in tal van onderspecialiteiten die buiten het bereik van dit antwoord.De eerste beschrijvingen van plastische chirurgie dateren al uit de 6e eeuw in het gebied dat nu India is. Verschillende procedures die vandaag de dag nog steeds worden gebruikt, worden beschreven in een tekst die bekend staat als de shushruta samhita. Een uitstekend voorbeeld is een voorhoofdslip voor neusreconstructie, die in die tijd vooral werd gebruikt om het uiterlijk te herstellen van mensen die hun neus hadden afgesneden als straf voor verschillende misdaden. Deze procedure omvat het nemen van de huid van het voorhoofd en het opheffen van het uit de onderliggende spier en schedel en het roteren naar beneden om de neus te reconstrueren. Hoewel het tegenwoordig zeldzaam is dat iemand zijn neus afsnijdt als straf, wordt deze flap nog steeds vaak gebruikt bij mensen die een deel of hun hele neus hebben verloren als gevolg van kanker, trauma of cocaïnegebruik.
moderne plastische chirurgie begon als een antwoord op verwoestende verwondingen die werden gezien in de Eerste Wereldoorlog, waar enorme traumatische defecten nooit eerder gezien in eerdere conflicten innovatieve oplossingen nodig hadden om ze te herstellen. De vader van de moderne plastische chirurgie, Sir Harold Gilles, erkende dat deze wonden gesloten moesten worden met weefsel van elders om een meer “normaal” uiterlijk en functie te herstellen en deze soldaten in staat te stellen een redelijk normaal leven te leiden. In antwoord op deze behoefte, hij pionierde technieken die huidtransplantaties en flappen (de beweging van weefsel van de ene locatie naar de andere met behoud van de oorspronkelijke bloedtoevoer) omvatten. Een klassiek voorbeeld hiervan zijn de grote gezichtswonden die tijdens de loopgravenoorlog werden opgelopen en die vervolgens werden afgesloten met weefsel uit de armen of benen. Deze technieken werden verder verfijnd door Sir Gilles en zijn neef Archibald McIndoe tijdens de Tweede Wereldoorlog toen ze opnieuw werden overspoeld met soldaten die lijden aan verwoestende verwondingen. Verwondingen die, als ze alleen zouden genezen, deze individuen vreselijk verminkt zouden achterlaten en basisfuncties zouden missen die de rest van ons vanzelfsprekend vindt (zoals oogleden die sluiten en monden die openen). Dit is een voorbeeld van de reconstructieve aspecten van plastische chirurgie. Toen chirurgen zich realiseerden dat ze weefsels konden manipuleren om verwoestende verwondingen te reconstrueren en een “normaal” uiterlijk te herstellen, werd de aandacht gericht op het manipuleren van weefsel om een “normaal” verschijnend persoon te nemen en dit te verbeteren in een poging om een meer “perfect” uiterlijk te bereiken, het baren van cosmetische (of esthetische chirurgie). Vroege cosmetische chirurgie was erg duur en geheimzinnig en meestal gereserveerd voor de ultra-rijke en Hollywood-sterren. Populaire procedures in de jaren 1940 en 50 omvatten neuscorrectie (neuscorrectie) en rhitidectomie (facelift) operaties. Na verloop van tijd het veld uitgebreid en nu vrijwel alles dat iemand wil verbeterd kan worden geopereerd. De meest populaire cosmetische chirurgie nu is veruit borstvergroting, waarvan de geschiedenis is een lang en interessant verhaal op zichzelf.
in wezen is plastische chirurgie als de stam van de boom en zijn reconstructieve en cosmetische chirurgie gewoon twee takken.